E7018 - رابط پلاس

A7.6.7.1- پوشش های الکترود E7018 مشابه پوشش های E7015 است ، به جز اینکه  درصد نسبتاً بالایی پودر آهن دارد . پوشش های روی این الکترودها کمی ضخیم تر از پوشش های الکترودهای E7016 می باشد.

A7.6.7.2 – الکترودهای کم هیدروژن E7018 را می توان با ac یا dcep جوشکاری کرد. این الکترودها برای کاربردهای مشابه الکترودهای E7016 طراحی شده است. همانطور که در تمام الکترودهای کم هیدروژن معمول است، جوشکاری با طول قوس کوتاه باید انجام شود.

A7.6.7.3- الکترودهای E7018 علاوه بر استفاده در فولادهای ساده کربنی ، برای اتصالات فولادهای با استحکام بالا و کربن بالا نیز استفاده می شود (همچنین به A6.13 مراجعه کنید). جوش‌های سپری این الکترود در وضعیتهای افقی و تخت ، دارای یک سطح جوش کمی محدب، با سطح صاف و چین جوش (فلس جوش) ظریف است. این الکترود با قوس نرم ، پاشش بسیار کم و نفوذ قوس متوسط مشخص می شود. الکترودهای E7018 را می توان در سرعت های (جوشکاری) بالا استفاده کرد.

A7.6.7.4- الکترودهای E7018-1 دارای قابلیت استفاده و ترکیب فلز جوش مشابه الکترودهای E7018 هستند، با این تفاوت که مقدار منگنز در بیشینه مقدار مجاز میباشد . این الکترود (E7018-1) برای جوش هایی در نظر گرفته شده که به دمای انتقال پایین تری نسبت به الکترود  E7018 نیاز دارد. (الزام مقاومت به ضربه برای E7018 در -30`C  است و برای E7018-1 در -45`C  میباشد)
– A6.13.4  الکترودهای کم هیدروژن E70XX دارای پوشش‌های معدنی با سنگ آهک بالا و سایر موادی هستند که رطوبت کمی دارد و به همین علت فلز جوشی  با «مقدار هیدروژن کم» ایجاد می‌کند. الکترودهایی که پوشش‌های دیگری به جز پوشش‌های کم هیدروژن دارد ممکن است “ترک ناشی از هیدروژن” را در آن فولادها ایجاد کند. برای جوشکاری فولادهای با گوگرد بالا باید از الکترودهای کم هیدروژن استفاده کرد.

جدول زیر Table1  از استاندارد  A5.5  مشخصات روکش الکترود ، وضعیتهایی که باید بتواند جوش بدهد و نوع جریان جوشکاری را نشان میدهد.

1. R یعنی “ضروری” است. NR یعنی “لازم نیست”.
2. پسوند حرف “X” همانطور که در این جدول استفاده می شود در زیرنویس a جدول1 تعریف شده است.
3. الکترودهای تولید شده در قطر‌هایی که نشان داده نشده‌اند باید مطابق با نزدیک‌ترین اندازه استاندارد به آن قطر آزمایش شوند.
4. اختصارات F، H، H-fillets، V، V-down و OH در یادداشت b جدول1 تعریف شده است. اصطلاحات “dcep”و “dcen” در تبصره c جدول 1 تعریف شده است.
5. به بند 10 مراجعه کنید.
6. بند 11 را ببینید.
7. بند 12 را ببینید.
8. بند 13 را ببینید. آزمایش ضربه برای طبقه بندی های فهرست شده در جدول 4 مورد نیاز است.
9. جوشکاری سربالا باید انجام شود به جز الکترودهای E(X)XX 10-X، که ممکن است در حالت سربالا یا سرازیر و الکترودهای E(X)XX45-X که فقط در حالت سرازیر آزمایش می‌شود.
10. به بند 14 مراجعه کنید.
11. تست رطوبت ارائه شده در بند 15 آزمایش لازم برای اندازه گیری رطوبت پوشش (روکش الکترود) است. آزمایش رطوبت جذب شده در بند 16 و آزمایش هیدروژن نفوذی در جوش در بند 17 آزمایش های تکمیلی هست که تنها زمانی مورد نیاز است که از تعیین کننده های مکمل اختیاری متناظر آنها با تعیین کننده های طبقه بندی استفاده شود.(منظور مشخصه های تکمیلی R و Hx که بعد از نام الکترود قرار میگیرد مانند E8018-B2R , E9018-D1-H4 , E7018-G-H4R)
12. قطر‌های استاندارد الکترود که به این آزمایش خاص نیاز ندارد، می‌توانند طبقه‌بندی شود، مشروط بر اینکه حداقل دو اندازه دیگر از آن طبقه‌بندی، الزامات مورد نیاز برای آن آزمون را برآورده کند ، یا اندازه ای که باید طبقه بندی شود با آزمایش مطابق با بندهای 8 تا 13، 14، 15 یا 16، بسته به الکترود طبقه بندی شده، الزامات مشخصات را برآورده می کند. (مثلا اگه قطرهای 4 و 5 میلیمتر تست بشه قطر 2.5  میلیمتر نیاز به تست نداره اما اگه قطر 4 و 5 تست نشده باشه اونوقت باید همون قطر 2.5 تست بشه با وجودی که در جدول گفته نیاز نیست که در این حالت باید کلیه الزامات رو مثل بقیه قطرها برآورده کنه که شامل  آنالیز شیمیایی ، خواص مکانیکی ، رادیوگرافی ، آزمون رطوبت میشه و در صورت داشتن مشخصه های تکمیلی،  آزمون مقاومت به جذب رطوبت و آزمون هیدروژن نیز باید انجام بشه.)
13. هنگامی که dcep و dcen مشخص می شود، فقط dcen باید آزمایش شود.
14. الکترودهای با طول بیشتر از 450 میلی‌متر به یک مجموعه آزمایشی (برای تست مکانیکی) با طول دو برابر مطابق با تبصره 1 شکل 3 نیاز دارد تا از یکنواختی کل الکترود اطمینان حاصل شود. ( در اون تبصره میگه برای الکترودهای بلندتر از 450 میلیمتر، طول ورق تست مکانیکی باید حداقل 500 میلیمتر باشد، یعنی دو برابر مقدار معمول )

جدول زیر Table2  از استاندارد AWS A5.5 مقادیر و محدودیتهای عناصر شیمیایی فلز جوش خالص را نشان میدهد.

یادداشت:

1. مقادیر منفرد (تکی) حداکثر مقدار را نشان میدهد ، مگر در مواردی که به طور دیگری مشخص شده باشد.
2. فلز جوش باید برای عناصری که مقادیر خاصی برای آنها نشان داده شده است، آنالیز شیمیایی شود. سایر عناصر لیست شده بدون مقادیر مشخص شده، در صورت اضافه شدن عمدی، باید گزارش شود. مجموع این عناصر نامشخص اخیر و سایر عناصری که عمداً اضافه نشده اند نباید از 0.50درصد تجاوز کند.(یعنی مجموع کل عناصری که برایشان مقداری مشخص نشده و همچنین عناصری که در این لیست هم نیومده نباید از 0.5 درصد بیشتر بشه)
3. پسوندهای A1، B3، C3 و … ترکیب شیمیایی طبقه بندی الکترود را مشخص می کند.
4. SAE-HS-I 086/ASTM DS-56 فلزات و آلیاژها در سیستم شماره گذاری یکپارچه.
5. در صد وزنی عنصر بور برای هر فلز جوشی که عمداً اضافه شده باشد یا در مقادیر بیش از 0010/0 درصد شناخته شده باشد، باید گزارش شود.
6. درصد وزنی عنصر کبالت باید گزارش شود اگر عمداً اضافه شود، یا اگر مشخص باشد که در مقادیر بیش از 0.20٪ وجود دارد.
7. Mn + Ni  باید حداکثر 1.40٪ باشد.
8. طبقه بندی های E90XX-B91 قبلا به عنوان E90XX-B9 در AWS A5.5/A5 .5M طبقه بندی می شد.
9. حروف “(X)XX” [“XX”] به دنبال “E” در یک طبقه بندی در این جدول نشان دهنده سطوح مختلف استحکام (70، 80، 90، 100، 110، و 120 ksi) است. [49، 55، 62، 69، 76، و 83 مگاپاسکال ضربدر 10[ فلزات جو است.
10. به منظور تامین نیازهای آلیاژی گروه “G”، فلز جوش خالص باید حداقل دارای یکی از عناصر مندرج در این جدول باشد. الزامات شیمیایی اضافی ممکن است بین خریدار و تامین کننده توافق شود.
11.  این طبقه بندی ها مشابه انواع الکترودهای تحت پوشش مشخصات نظامی MIL-E-22200/1 و MIL-E-22200/1 0 در نظر گرفته شده است.

جدولهای زیر، Table 3 و Table 4  از استاندارد  AWS A5.5 خواص مکانیکی فلز جوش را نشان میدهد که هر محصول الکترود باید این آزمونها را بگذراند. در Fig3 همین استاندارد، نحوه مونتاژو شرایط جوشکاری برای ایجاد فلز جوش مناسب به منظور تهیه نمونه کشش و ضربه را نشان میدهد ( مانند ابعاد ورق ، زاویه پخ ، مقدار گپ ، تعداد پاس در هر لایه ، تعداد کل لایه های جوشکاری ، دمای پیش گرم و بین پاسی)جنس ورق مورد استفاده در  Table6 همین استاندارد آورده شده است. از همین قطعه جوشکاری شده یک نمونه دمبلی شکل برای آزمون کشش وپنج نمونه ضربه برای آزمون ضربه تهیه میگردد. از قطعه جوشکاری شده قبل از تهیه نمونه ، میتوان برای آزمون رادیوگرافی جهت بررسی سلامت جوش استفاده کرد.

2. درجدول 5 قطرهایی که باید آزمایش شود آورده شده است. (جدول آزمونهای الزامی – اونجا میگه مثلا اگه قطرهای 4 و 5 میلیمتر تست بشه قطر 2.5  میلیمتر نیاز به تست نداره)
3. مقادیر منفرد (تکی) حداقل مقدار است.
4. حرف “X” در موقعیت تعیین کننده ترکیب (شکل 1 را ببینید)، همانطور که در این جدول استفاده می شود، نشان دهنده هایی است که به طور جداگانه فهرست نشده است و فقط در شرایط PWHT آزمایش می شود.
5. “AW” به معنای جوش داده شده است (یعنی جوش خالص)، که ممکن است پیر (age) شده باشد یا نه ، به انتخاب سازنده (به 12.2 مراجعه کنید). “PWHT” به معنی عملیات حرارتی پس از جوشکاری است، همانطور که در 9.4.1.1 و جدول 7 مشخص شده است، با این تفاوت که طبقه بندی های تعیین شده “G” که به عنوان “AW” یا “PWHT” در این جدول مشخص شده است ممکن است دارای فلز جوش با PWHT یا بدون PWHT باشند. طبق توافق بین خریدار و تامین کننده..
6. برای الکترودهای [2.5 میلی متر]، مقدار استحکام تسلیم بالایی ممکن است 5ksi (35MPa) بیشتر از مقدار نشان داده شده باشد.

1. اعداد “(X)XX” [“XX”] به دنبال حرف “E” در یک طبقه بندی در این جدول نشان دهنده مقادیر مختلف استحکام کششی (70، 80، 90، 100، 110، و 120( ksi [49، 55، 62، 69، 76، و 83 مگاپاسگال ضربدر 10   [ از فلزات جوش است .. “XXX” و “XL” به دنبال “B” در موقعیت تعیین کننده ترکیب، نشان دهنده هر یک از تعیین کننده های مجاز ترکیب الکترود کروم-مولیبدن دار در جدول2 است .
2. دمای آزمایش برای پنج نمونه باید در دمای ذکر شده یا کمتر از آن باشد. دمای واقعی مورد استفاده باید در اسناد گواهینامه هنگام صدور ذکر شود.
3. بیشترین و کمترین مقدار بدست آمده در محاسبه میانگین نادیده گرفته می شود. دو نمونه از سه نمونه باقیمانده باید برابر یا بیشتر از حداقل مقدار میانگین فهرست شده باشد. یکی از این سه مقدار باقیمانده ممکن است کمتر از حداقل مقدار میانگین باشد، اما نباید از حداقل مقدار منفرد فهرست شده کمتر باشد. میانگین سه مقدار باقیمانده نباید کمتر از حداقل مقدار میانگین ذکر شده باشد.
4. نمونه های آزمایش ضربه بدون عملیات حرارتی آزمایش میشود مگر اینکه (انجام عملیات حرارتی ) ذکر شده باشد.
5. مقادیر آزمایش ضربه باید به “نزدیکترین واحد کل” انرژی جذب شده مطابق با روش گرد کردن مشخص شده در بند 6 ثبت شود.
6. این طبقه بندی ها در شرایط عملیات حرارتی پس از جوش، همانطور که در 9.4.1.1 و در جدول 7 مشخص شده است، آزمایش می شود.
7. الزامات مربوط به حداقل انبساط جانبی (lateral expansion) است، به 13.4 مراجعه کنید.(منظور الکترودهای E10016-Mn2 , E10018-Mn2  میباشد)

(رنگ قرمز یعنی متن لینک  – و خود لینک با LINK مشخص میشه)

A6.12.1 – هیدروژن می تواند تحت شرایط خاصی اثرات نامطلوبی بر جوش در برخی فولادها داشته باشد. یکی از منابع این هیدروژن رطوبت در پوشش های الکترود است. به همین دلیل، نگهداری، عملیات مناسب مانند بازپخت و جابجایی مناسب الکترودها ضروری است.

A6.12.2 – الکترودها به گونه ای تولید می شوند که در محدوده رطوبت قابل قبول، مطابق با نوع پوشش و استحکام فلز جوش باشند. سپس آنها معمولاً در یک ظرف بسته بندی می شوند که به گونه ای طراحی شده است که درجه محافظت از رطوبت را برای نوع پوشش در نظر گرفته شده فراهم کند.

A6.12.3 – اگر این احتمال وجود داشته باشد که الکترودهای شده غیر سلولزی رطوبت بیش از حد را جذب کرده باشند، ممکن است با پخت مجدد آنها را بازسازی کنند. برخی از الکترودها نیاز به پخت مجدد در دمای [425 درجه سانتیگراد] برای تقریباً 1 تا 2 ساعت دارند. نحوه تولید الکترودها و رطوبت نسبی و شرایط دمایی که در آن الکترودها ذخیره می شوند، مدت زمان و دمای مناسب مورد استفاده برای بازپخت را تعیین می کند. برخی از شرایط نگهداری و خشک کردن معمولی در جدول A2 آمده است.

اشتباه نکنید این جدول مربوط به انبارداری محصولات جوشکاری نیست .  این جدول شرایط نگهداری و بازپخت الکترود پس از بیرون آوردن از بسته بندی سازنده را نشان میده. ممکنه اینجا سوالی پیش بیاد که اگه استاندارد اجازه میده که الکترود پس از بازکردن بسته بندی در آون نگهدارنده نگهداری بشه ، پس چه نیازی به بازپخت (Redrying) در دمای بالاتر هست. در بند A16.2.3 همین موضوع رو توضیح داده است. در بخش    5.3.2.1 از استاندارد  AWS D1.1   نیز در مورد بسته بندی ، بازپخت و تعداد دفعات مجاز باز پخت گفته . بسته بندی وکیوم نیاز به بازپخت نداره. در نهایت همانطور که در زیرنویس جدول هم اومده نظر سازنده  برای تعیین دمای بازپخت محصول جوشکاری معتبرتر است.

1. پس از بیرون آوردن نمونه از بسته بندی سازنده
2. به دلیل تفاوت های ذاتی در ترکیب پوشش الکترود (برندهای مختلف)، برای شرایط خشک کردن دقیق باید با سازندگان مشورت شود. (یعنی نظر سازنده ارجح است و این جدول صرفا پیشنهاد کلی است)
3. برخی از این دسته‌بندی‌های الکترود ممکن است جزء الکترودهای مقاوم به جذب رطوبت باشند . این به این معنی نیست که نگهداری در هوای محیط توصیه می شود.(یعنی اون الکترودهایی که پسوند R میگیره و مقاوم به جذب رطوبت هستن رو توصیه نمیکنیم در هوای محیط نگهداری بشه)

(در اینجا به جای اینکه برای هر محصول یک متن و جدول تکراری قرار بدیم بهتره که یک لینک به فایل جداگانه ای بزاریم که بطور کامل در همین موارد توضیح داده شده)

LINK

؟؟؟؟؟؟؟؟مطلب زیر مربوط به AWS A5.5   نیست و جهت تکمیل اطلاعات ، از استاندارد AWS D.1.1  آورده شده شده است.

AWS D1.1 – 5.3.2.1  – شرایط نگهداری الکترود کم هیدروژن.
تمام الکترودهایی که دارای پوشش‌های کم هیدروژن منطبق با AWS A5.1 و AWS A5.5 هست، باید در ظروف آب بندی شده و غیر قابل نفوذ آب و هوا (مشابه بسته بندی وکیوم پک ) خریداری شود   یا   باید توسط کاربر مطابق با 5.3.2.4 قبل از استفاده بازپخت شود. بلافاصله پس از باز کردن ظرف غیر قابل نفوذ آب و هوا ، الکترودها باید در کوره هایی در دمای حداقل [120 درجه سانتیگراد] نگهداری شوند. الکترودها نباید بیش از یک بار باز پخت شود. الکترودهایی که خیس شده نباید استفاده شود.(البته برخی سازندگان مطرح در دنیا  تا 3 بار بازپخت را مجاز میدانند.)
حداکثر مدت زمان نگهداری الکترودها در معرض هوا طبق استاندارد D1.1   بخش 5.3.2.4   برای الکترودهای قلیایی طبق جدول زیر است. کمتر از این مدت باید به مدت حداقل 4 ساعت در 120 درجه نگهداری شود و بیشتر از آن باید مجدد بازپخت شود .

A6.1 – خواص فلز جوش ممکن است بوسیله عوامل مختلفی تغییر کند مانند ، قطر الکترود ، آمپر مورد استفاده، اندازه مهره های جوش، ضخامت فلز پایه، طرح اتصال، دمای پیش گرما و بین پاسی، وضعیت سطح، ترکیب شیمیایی فلز پایه، رقت و غیره.

A6.15 – محدوده آمپر –  جدول A3 محدوده آمپر مصرفی برای جوشکاری الکترودها را نشان می دهد. هنگام جوشکاری در موقعیت سربالا، معمولاً از جریان های نزدیک به حد پایین محدوده استفاده می شود.

این جدول Table A3  از استاندارد A5.5 مربوط به بازنگری قبلی یعنی سال 2014 است. در بازنگری 2022 این جدول حذف شده است. در این جدول برای هر قطر یک محدوده آمپر برای جوشکاری را پیشنهاد میدهد . این جدول در Annex A   استاندارد AWS A5.5  هست که در واقع پیوست غیر اجباریه. در واقع این آمپرها برای راهنمایی مصرف کننده خوبه اما پیشنهاد سازنده الکترود ارجحه. در قسمت A6.15 LINK میگه در حالت جوشکاری سربالا ، از مقدار کمینه ی آمپر استفاده بشه.

Typical Amperage Range

16. تست میزان رطوبت جذب شده

16.1 – برای اینکه یک الکترود کم هیدروژن به عنوان جاذب رطوبت کم تعیین شود، با پسوند «R»(یعنی اینکه مقاوم به جذب رطوبت باشد) ، باید الکترودهای کافی در محیط با دمای  27 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 80 درصد (RH)  به مدت حداق 9 ساعت قرار گیرد . در صورت اختلاف، روش شرح داده شده در بند 16.2 تا 16.6 باید روش داوری باشد . میزان رطوبت پوشش الکترود برای الکترودهای با جذب رطوبت کم و کم هیدروژن، به عنوان مثال، E(X)XX 15-X R ، E(X)XX 16-X R ، E(X)XX 18 -X R،     E(X)XX45-P2 R ،  و E(X) XX 18M( 1) R، باید با هر روش مناسب تعیین شوند.

16.2 –از کوچکترین و بزرگترین قطر الکترودی که میخواهد با نشانگر (مشخصه) R شناخته شود ، باید در شرایط خاص (رطوبت دهی) قرار گیرد. (یعنی اگر میخوای پسوند R  استفاده کنی باید دو نمونه رو مورد آزمایش قرار بدی . کمترین و بیشترین قطر)

جدول زیر Table11   از استاندارد A5.5   محدوده درصد وزنی رطوبت پوشش (روکش) الکترود را نشان میدهد.
میزان رطوبت پوشش الکترود)در صورت نیاز طبق Table4  (جدول آزمونهای اجباری)(، باید با هر روش مناسب تعیین شود که حداکثر مقدار مجاز رطوبت روکش الکترد در قسمت (As-Receivd or Conditionedª)  در جدول زیر آمده است.
برای اینکه یک الکترود کم هیدروژن به عنوان الکترود مقاوم به جذب رطوبت با پسوند تکمیلی اختیاری (نشانگر) «R»  شناخته شود، الکترودهای کافی باید در محیطی با دمای 27 درجه سانتی گراد  ،  80 درصد رطوبت نسبی (RH) و به مدت حداقل 9 ساعت قرار گیرد.  که حداکثر مقدار مجاز رطوبت روکش الکترود بعد از قرار گیری در این محیط در قسمت (As-Exposedᵇ)  در جدول زیرآمده است.

Moisture Content Limits for Low-Hydrogen Electrode Coverings

محدودیت رطوبت پوشش الکترود های کم هیدروژن

1. به بند 16، شکل 1 و جدول 12 مراجعه کنید.
2. اعداد (15، 16، 18، و 45) که به دنبال اعداد نشانگر استحکام آمده است ، موقعیت مناسب جوش ، نوع پوشش و نوع جریان مناسب برای جوشکاری الکترود را نشان میدهد . حرف “X” در موقعیت تعیین کننده ترکیب استفاده شده در این جدول در تبصره a جدول 1 تعریف شده است.(چون نام کامل الکترود در هر محصول آورده میشه عملا این بند خیلی لازم نیست یا میتونیم جمله آخرش رو حذف کنیم )
3. پوشش های الکترود دریافت مستقیم یا قرار گرفته در شرایط خاص آزمون  باید طبق بند 15 آزمایش شوند.
4. پوشش‌های الکترود قرار گرفته در شرایط خاص آزمون باید درمحیط مرطوب همانطور که در 2 تا 16.6 مشخص شده است قرار گیرد ، قبل از آزمایش ، همانطور که در 16.1 شرایط آن مشخص شده است.

17. آزمایش هیدروژن نفوذی در جوش

17.1 – کوچکترین و بزرگترین قطرهای الکترودی که توسط یک نشانگر مکمل اختیاری  هیدروژن نفوذی در جوش شناسایی می شود، باید طبق یکی از روش های ارائه شده در AWS A4.3 آزمایش شود. بر اساس مقدار متوسط نتایج آزمایش که الزامات جدول 12 را برآورده می کند، تعیین کننده هیدروژن نفوذی مناسب میتواند در انتهای نام الکترود اضافه شود. (یعنی بعد از نام الکترود آورده میشود مانند E8018-B2-H4 )

17.2 – آزمایش باید بدون آماده سازی قبلی خاصی  (conditioning) برای الکترود ا انجام شود، مگر اینکه سازنده غیر از این توصیه کند. آماده سازی قبلی خاص را می توان هر آماده سازی یا روش خاصی مانند پخت الکترود در نظر گرفت. اگر الکترودها در شرایط خاص قرار گیرد، این عمل به همراه روشی که برای آن استفاده می شود و زمان و دمای مربوط به آماده سازی (یا همان بازپخت) باید در گواهی انطباق ذکر شود. (معنی غالب conditioning  در این استاندارد همان بازپخت الکترود میباشد.)

خلاصه هر دو بند بالا :  برای تست هیدروژن باید از کوچکترین و بزرگترین قطر الکترود و بدون هیچ بازپختی آزمایش  انجام بگیرد . مگر اینکه سازنده در مورد بازپخت توصیه ای داشته باشد.

جدول زیر  Table12 از استاندارد  A5.5  ، حداکثر مقدار مجاز هیدروژن نفوذی در جوش برای تعلق پسوند تکمیلی H4  یا  H8  یا H16 بعد از نام الکترود را نشان میدهد.

1. آزمایش هیدروژن نفوذی در جوش تنها زمانی مورد نیاز است که نشانگر هیدروژن نفوذی به طبقه بندی مشخص شده در شکل 1 اضافه شود. بند 17 را ببینید.(منظور اینه که سازنده بعد نام الکترود H4   یاH8  یا  H16  بیاورد. اگر نیاورد این آزمون الزامی ندارد . چون اختیاری است)
2. میزان کمتر هیدروژن نفوذی H8) و( H4 ممکن است در همه طبقه بندی های الکترودهای کم هیدروژن امکان پذیر نباشد. الکترودهایی که الزامات تعیین‌کننده H4 را برآورده می‌کنند، الزامات H8 و H16را نیز برآورده می‌کنند.
3. نشانگرهای هیدروژن نفوذی اختیاری برای همه گروههای E(X)XX15(-)X، E(X)XX16(-)X، E(X)XX18(-)X یا E(X)XX45( -)X” میتواند به کار رود به استثنای آن دسته بندی الکترودهای منگنز آستنیتی که توسط تعیین کننده ترکیب Mn2 نشان داده شده است. (منظور الکترودهای E10016-Mn2  و E10018-Mn2  میباشد)

توضیح : این جدول میگه اگه آزمون هیدروژن نفوذی رو انجام دادی ، بر اساس نتیجه بدست اومده میتونی یکی از مشخصه (نشانگر) های H4  یا  H8  یا H16  رو استفاده کنی. مثلا اگه میزان هیدروژن نفوذی کمتر از 4 میلی لیتر در 100 گرم جوش بود ، میتونی از مشخصه (نشانگر) H4 استفاده کنی.

در پایان یادآوری میکنیم که کلیه مطالب بالا از استاندارد AWS A5.5   میباشد.  به جهت سهولت کار برای کاربران گرامی برخلاف استاندارد ،کلیه موارد مربوط به یک محصول بصورت انتخابی ، یکجا آورده شده است تا همه نکات مهم و الزامات اصلی بصورت یکجا قابل مطالعه و بررسی باشد  و این شکل ارائه با آنچه در استاندارد A5.5   آمده است متفاوت است . ترتیب  برخی جداول نیز به عمد تغییر داده شده است . نظر کارشناسان رابط پلاس این است که این روش ارائه به کاربران کمک میکند تا کلیه مطالب مهم مربوط به یک محصول جوش را بدون پراکندگی اطلاعات دریافت کنند و نکات کمتری پنهان بماند یا فراموش شود و در عین حال اطلاعات منسجم تری  برای انتخاب محصول جوش مناسب را به ما میدهد که از اهداف اصلی تیم کارشناسان رابط پلاس است.
در برخی موارد برای درک بهتر و روشنتر شدن مطالب ،  توضیحاتی داده شده که با رنگ آبی مشخص گردیده است . مطالب با رنگ آبی شامل توضیحات و استنباط از استاندارد است یا اینکه از قسمتهای دیگر استاندارد به جهت روشن تر شدن موضوع آورده شده است.
به علت اینکه ترتیب ارائه جدولها نسبت به اصل استاندارد تغییر داده شده است به همین جهت شماره جداول با رنگ قرمز و در بالای هر جدول آورده شده است تا در صورت نیاز مراجعه شود.  تا حد امکان سعی شده شماره بند استاندارد در مطالب ارائه شده آورده شود تا مرجع مطالب کاملا مشخص باشد.  برخی اطلاعات پایه به عمد در اینجا نیامده است که شامل موارد زیر است و در اینجا به آن اشاره میکنیم تا در صورت نیاز، به متن اصلی استاندارد مراجعه نمایید. (جدول زیر برای A5.5 بازنگری شود)